Prolog ,,Nienawiść od miłości dzieli cienka linia. Czy jesteś gotowa ją przekroczyć?

Zanim zacznę prolog chcę tylko dodać, a raczej przetłumaczyć nową nazwę mojego bloga. Otóż tytuł prologu i strony oznacza dokładnie to samo tylko z tym wyjątkiem, że jedno jest po hiszpańsku. A jest tak gdyż ostatnio mam jazdę na ten język...

No więc nie przedłużając...

Rodzice zawsze mi mówili, że jestem trudnym dzieckiem, niewdzięcznym, i że ciężko ze mną wytrzymać. No i w końcu nie wytrzymali, bo jesteśmy właśnie w drodze do Liverpoolskiej szkoły z internatem. Zapomniałam dodać, że ponoć jest prestiżowym i drogim liceum jak to mówi mój ,,ukochany tatuś''.

Całe życie słyszałam od rodziny, że powinnam brać przykład z mojej młodszej siostry. Powinnam być miła, powinnam przestać pyskować, powinnam zacząć szanować starszych, itd.

Oh, a gdzie moje maniery...! Zapomniałam się przedstawić. Nazywam się Patricia Williamson. A w zasadzie Izzie Patricia Williamson ale nie trawię swojego pierwszego imienia więc go nie używam. Mam 17 lat i jestem niewychowaną, zbuntowaną, pyskatą, wygadaną, wredną, złośliwą zołzom, która zdaniem psychologa i rodziców nienawidzi całego świata, ludzi i życia. Ale się z tym nie zgodzę. Nienawidzę tylko rzeczy związanych z moją rodziną, a to że raz próbowałam się zabić o niczym nie świadczy. A co do wyżej wymienionych cech powiem tylko tyle, że to przez moje otoczenie ukształtował mi się taki charakter. O i zapomniałam jeszcze dodać, że pedagog szkolny uważa mnie za zakompleksioną dziewczynkę z czym się ani trochę nie zgadzam. No ale skąd gość ma wiedzieć, że to wszystko przez rodzinę? Ale gdybym o tym powiedziała wyszło by na to, że jestem również chora psychicznie.Bo przecież państwo Williamson to wzór do naśladowania. Są tacy dobrzy, pomocni, wyrozumiali, sprawiedliwi i kochający. Niestety tylko dla tych, którzy nie są mną.